Hoe ONDO 1 kampioen werd en terugkeerde naar de hoofdklasse

Voordat ik begin met een terugblik op een mooie zaterdag, eerst even een oproep:

Kom morgen (maandag) naar de Algemene Leden Vergadering om 20 uur. De koffie staat klaar om 19.45 uur. Niemand hoeft te trainen en ook al is het wellicht qua tijdsbesteding niet heel sexy, het is wel belangrijk om mee te denken over het beleid van onze vereniging.

Terug naar afgelopen zaterdag. De dag waarop ONDO 1 glansrijk terugkeerde naar de hoofdklasse op het veld. Vooropgesteld, de nieuwe competitie-opzet van het KNKV vind ik persoonlijk helemaal niks. Wel voor breedtesport en zeker voor het jeugdkorfbal, want hoe meer succesmomenten hoe beter voor de jonge korfballertjes.

Maar de nieuwe opzet heeft eraan bijgedragen dat de importantie van het veldkorfbal is gedevalueerd. Hoe vind je een modus, waarin je het topkorfbal ontlast van het veld en waarin je de veldcompetitie voor het wedstrijdkorfbal belangrijk(er) maakt, zonder dat het leidt tot meer wedstrijden op de speelkalender? Wellicht wordt het een agendapunt op de burelen van het KNKV. En meelezers op Facebook: laat vooral je reactie achter.

Dan mag de veldcompetitie minder belangrijk zijn dan de zaal: als je na vijf wedstrijden bovenaan staat, kan je maar beter kampioen worden ook. Helemaal als je tegen de nummer 2 speelt, die ook nog strijdt voor de titel. Daarover later meer.

Eerst terug naar het begin van het seizoen. Personele wijzigingen binnen de selectie van ONDO. Hoofdtrainer Tom van de Burgt ging, Peter van Duijn kwam. De gymleraar uit Maasdijk, die geen inburgeringscursus nodig had om te aarden in het Westland. Jan de Jager sloot aan om zijn ervaring over te brengen op spelers en staf. De aanvoerdersband ging van Matthijs naar Bente, terug op het oude nest. Met Merel, Alon, Kim en Roos zulke sterke dames, die makkelijk scoren. En dan klopt Anne ook nadrukkelijk op de deur.

Peter gaf de talenten Daan, Casper en Wesco het vertrouwen. De jonkies betaalden dat uit. Timo werd met de week fitter en sterker, Hugo met de week taakbewuster en dominanter in zijn rol.

Was het de hele competitie goed? Zeker niet. De eerste helft in de eerste wedstrijd bij ALO was matig, in de tweede helft zag je dat ONDO gedisciplineerd kan spelen en een wedstrijd kan laten kantelen. Een week later, thuis tegen degradant KCR, was het simpelweg slecht. Kansloze nederlaag. Die week daarop een goede eerste helft tegen Maassluis, gevolgd door een zwakke tweede. Wel winst.

Vooral verdedigend groeide ONDO in het seizoen. Daan en Casper plakken nog beter dan de duct tape van Harry Koppert. Met lengte onder de korf en beweeglijke meiden is het lastig scoren tegen ONDO. Aanvallend kon het allemaal nog beter (nog steeds natuurlijk, evenals de verdediging), maar langzaam zag je het vertrouwen groeien en nam de doelpuntenproductie toe. Er werd gewonnen van ALO en KCR en toen de kampioenswedstrijd bij Maassluis.

Een kleine finale. Op dinsdag leidde Jan de training en begon met een verhaal over dat hij met PKC ook vaak een finale in Ahoy verloor. En vooral ook hoe dat kantelde. Er werd scherp getraind. Met de dag keek ONDO meer uit naar de zaterdag.

Dit bleek niet alleen voor ONDO 1 te gelden, maar voor de hele vereniging. Massaal werd de weg gevonden naar het overigens mooi vernieuwde complex van Maassluis. Toen de geel-blauwe fakkels uit waren, verscheen achter de rook een supportersschare van meer dan 100 man sterk. En niet geheel onbelangrijk, de dominantie langs de lijn werd binnen de lijnen voortgetrokken.

Ga er maar aan staan: je beste wedstrijd van het seizoen spelen op het moment dat je er móét staan. ONDO deed het. Soeverein. Overtuigend. Op alle fronten. De puzzelstukjes vallen in elkaar, er wordt voor elkaar gestreden. Met elkaar ook. Zoveel lachende gezichten in de tweede helft. Het besef dat we met elkaar aan iets moois bezig zijn. 9-17. Dat is thuis geven. Dat met zoveel mensen langs de lijn ook als thuis voelde. Een spontane huldiging op de platte kar. De spelers van ONDO 1 leken net zo blij met hun medaille als die van ONDO F2 en F3, die ook kampioen zijn geworden.

Terug in de kantine nog een mooi moment. Terwijl Bas de A4 huldigde (dat op hetzelfde tijdstip bij Avanti ook kampioen werd, ook van harte!) schotelde de kantinecommissie overheerlijke Turkse pizza’s voor. Draaide de frituur op volle toeren en gingen de flesjes snel over de toonbank.

Dikke omhelzingen met de spelers van ONDO 2, dat ook laat in de middag moest spelen en dus niet reserve kon zitten bij 1. Maar je kon goed zien dat het met de saamhorigheid in de selectie wel goed zit. De avond werd afgesloten met een strandfeest bij Breeze, waarmee er een prachtig einde kwam aan de eerste veldhelft.

Een competitie met zoveel kampioenen. ONDO 1, 3, 4, 5 en 6 bij de senioren. Bij de junioren dus de A4 én de A1 dat rond het middaguur kampioen werd van de Overgangsklasse en na de zaal in de degradatie-hoofdklasse gaat spelen. Heel knap van de spelers die vorig jaar als eerstejaarsjunioren regelmatig een pak op de broek kregen in de hoofdklasse , maar laten zien dat ze nu – een jaar verder – wel heel veel hebben geleerd. Met dank aan de trainers Mark Vuijk en Sanne Warmerdam.

De meeste ploegen hebben nu een week rust. Daarna gaan we verder bouwen tijdens de zaalcompetitie. ONDO 1 doet dat met veel vertrouwen. Wie weet waar dat toe leidt. Wat ik wel hoop is dat we straks in de Westlandhal net zoveel mensen mogen verwelkomen als zaterdag. Want als we het hebben over verbeterpunten, dan is dat er wel eentje.

De A1 is hard bezig om de O-Side nieuw leven in te blazen. Om zoveel mogelijk mensen op de tribune te hebben. Laten we daar met elkaar voor zorgen. Stimuleer de (jeugd)leden om straks massaal op zaterdag naar de Westlandhal te komen. We zijn zo’n grote vereniging. Zo’n mooie vereniging ook. ONDO 1 is vastberaden om de lijn door te trekken. Om het publiek te trakteren op net zulke mooie zaterdagen als de laatste zaterdag van de veldcompetitie.

Tot morgen bij de ALV!

Frank Stout
Bestuurslid Technische Zaken