• Alle begin is moeilijk. Zo bleek maar weer afgelopen zaterdag. Ons eerste team speelde haar eerste thuiswedstrijd van deze zaalcompetitie. Ten opzichte van het veld, waar we een erg sterke competitie net niet met het kampioenschap konden bekronen, spelen we in de zaal twee klasses lager. Het belangrijkste doel schuiven we dan ook niet onder stoelen of banken: we willen kampioen worden.

    Eerst speelde het tweede team nog tegen het vierde van TOP Sassenheim. Dat is een ploeg met een stuk meer ervaring en dat niet alleen in de reserve eerste klasse, maar ook in de (reserve) Korfbal League. Een pittige wedstrijd kon worden verwacht en dat werd het ook wel. Maar ons tweede team speelde een sterke pot, bleef aan het elastiek hangen en Casper kon een minuut voor tijd de 12-11 maken, wat uiteindelijk de winnende is gebleken. Een sterke overwinning dus voor ONDO 2, waarmee ze het goede voorbeeld gaven aan het eerste team.

    Dat goede voorbeeld werd in eerste instantie opgevolgd door ONDO 1, want binnen vijf minuten kwamen we 4-1 voor. Maar daarna verloren we het initiatief, vooral omdat we heel matig verdedigden. De gehele eerste helft zouden we weinig grip krijgen op Fiducia. Veel strafworpen gaven we weg en als we de lijn naar binnen dicht hielden, kregen we geen druk op het schot. Fiducia schoot goed en kon hier dus volop gebruik van maken. 10-14 stond het net voor rust. Frustratie begon een rol te spelen, veroorzaakt door het onbehouwen inkomen van Fiducia-spelers en een scheidsrechter die daar niet op acteerde. Voor rust konden we toch nog net aansluiten. Anne en Merel scoorden en brachten ons terug op 12-14.

    De tweede helft moest natuurlijk een stuk beter en dat wisten we allemaal. Vooral verdedigend moest het veel scherper, aanvallend moesten we wat meer met een vaste rebound spelen. Die frustratie vloeide simpelweg ook voort uit het feit dat we zelf slecht speelden.

    Fiducia mocht nog de 12-15 maken, maar vanaf dat moment namen we eindelijk weer over. We gingen inderdaad beter verdedigen en mede door betere rebounds konden we beter in onze schoten komen. Alon zette ons na 10 minuten in de tweede helft voor het eerst sinds de 4-2 weer op een voorsprong van twee doelpunten: 19-17. En we bouwden verder uit, want Roos zette ons 10 minuten voor tijd op 22-18, waarmee we de overwinning voor het grijpen hadden. Mede doordat we gewoon goed verdedigden, kwam deze ook niet meer in gevaar. Bij 23-21 werd er afgefloten.

    Het begin van deze competitie is inderdaad moeilijk geweest. Toeschouwers zouden het achteraf omschrijven als één van de slechtste wedstrijden die ze ooit hadden gezien en daar hadden ze helemaal gelijk in. We waren niet goed en er zat totáál geen tempo in de wedstrijd. Anderhalf uur had de wedstrijd uiteindelijk geduurd, het moet een nieuw record zijn voor een wedstrijd van 2x25 minuten zuivere speeltijd. Maar een scheidsrechter die voor alles fluit, behalve voor extreem lompe overtredingen van onze gasten die blessurebehandelingen tot gevolg hadden, had hierin een belangrijke rol. Duidelijk is dat we op alle vlakken twee stappen terug hebben gedaan ten opzichte van de najaarscompetitie op het veld.

    We moeten er echt voor waken dat we niet zelf ook twee stappen terug doen en moeten het tegendeel gaan bewijzen de komende weken. Om te beginnen aankomende zaterdag in Maasland, bij onze vrienden van ODO. Zeker het kwartiertje rijden waard zou ik zeggen, want de selectie zal erop gebrand zijn om met vier punten terug te keren naar ’s-Gravenzande. Daarbij belooft het ook gewoon erg gezellig te worden bij de ODO’ers. Onze paden zijn al vaker gekruist buiten het veld in de Westlandse Hokken en als je dit niet gelooft moet je het maar even aan Casper vragen.

    Maar eerst moet er gewonnen worden, en moeten we zelf weer een veel betere wedstrijd gaan neerzetten dan afgelopen zaterdag. Want ook ODO zal er alles aan doen om van ons te winnen en iedereen weet: in de Hofstede in Maasland, daar kan het spoken…
    Tot zaterdag!

rfwbs-sliderfwbs-slide